I. Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje

Ewangelia dzisiejszej Liturgii przedstawia faryzeuszów, którzy wybierają sobie pierwsze miejsca. Nie chodzi tu jedynie o brak kultury czy uprzejmości, ale grzech pychy ludzkiej. Ewangeliczny obraz przywołuje również na myśl wielu współczesnych ludzi gotowych zająć miejsce nawet samego Boga. To ci, jak mówi autor natchniony, w których nasienie zła zapuściło głęboko korzenie. Historia minionego XX wieku daje nam liczne przykłady takich osób, owładniętych poglądami faszyzmu, komunizmu czy masonerii. Przyniosły one cierpienie i śmierć setek milionów niewinnych istnień ludzkich, w tym męczeństwo za wiarę wielu chrześcijan. Obchodząc dziś 74. rocznicę wybuchu II wojny światowej nie możemy o tym zapomnieć.
Niestety, również obecnie w wielu krajach, także przy pomocy demokratycznie wybranych parlamentów, propaguje się cywilizację, która nie tylko eliminuje Boga z życia indywidualnego i społecznego, ale również nie waha się mordować milionów niewinnych istnień ludzkich przez aborcję, eutanazję i zbrodnicze doświadczenia genetyczne. Można więc, a nawet trzeba - jak mówił bł. Jan Paweł II - zapytać, czy tu nie działa również jakaś inna jeszcze „ideologia zła”, w pewnym sensie głębsza i ukryta, usiłująca wykorzystać nawet prawa człowieka przeciwko człowiekowi oraz przeciwko rodzinie? (Jan Paweł II, „Pamięć i tożsamość”).
Bóg jednak pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Historia zbawienia, a zarazem interwencji Boga, uczy nas, że ci, którzy mienili się władcami narodów i panami ludzkiego życia, musieli ustąpić ze wstydem i zająć niechlubne, ostatnie miejsce w pamięci ludzkiej. Bóg nieustannie okazuje „moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych” (Łk 1, 51-52).
Spośród grona wywyższonych i błogosławionych pierwsze, jedyne i wyjątkowe miejsce zajmuje Najświętsza Maryja Panna, Matka Boga i Kościoła, a w porządku łaski Matka każdego z nas. Ta, która z duszą i ciałem została wzięta do nieba, nie zostawia nas samych. Zatroskana o nasze zbawienie, nie tylko wstawia się za nami u swego Syna, ale wypełnia odwieczny plan Boga i przychodzi do nas z naglącym wezwaniem do nawrócenia.
Maryja przypomina nam prawdę Ewangelii, że odrzucając Boga, człowiek wybiera piekło. Wieczne piekło jest prawdziwą rzeczywistością, do której ludzie zmierzają, kiedy żyją tak, jakby Boga nie było, i odrzucają niezmienne normy moralne. Największym nieszczęściem, jakie może spotkać człowieka, jest więc wieczne potępienie. Z własnej winy człowiek może doprowadzić siebie do takiej zatwardziałości serca, że znienawidzi Boga i w chwili śmierci świadomie wybierze piekło.
Historyczne zaś konsekwencje kryzysu wiary i moralności, a więc skutki odrzucenia Boga, nie są dziś tylko proroczą wizją trzeciej części tajemnicy fatimskiej, która w symboliczny sposób mówi o cierpieniach i męczeństwie wielu wyznawców Chrystusa, ale straszną rzeczywistością, którą poznał świat. Ateizm doprowadził do największych zbrodni ludobójstwa w historii ludzkości, moralnej degeneracji społeczeństw, do upadku kultury, straszliwego zniewolenia przez podeptanie podstawowych praw osoby ludzkiej. Więcej chrześcijan zginęło w XX wieku z powodu nienawiści do wiary aniżeli w ciągu pierwszych XIX wieków od narodzenia Chrystusa. Na ich przykładzie widzimy, że Kościół przechodził i wciąż przechodzi prawdziwą Drogę Krzyżową.

II. Prawdziwe nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi

Matka Boża w drugiej części tajemnicy fatimskiej wskazuje na najskuteczniejszy sposób ratunku przed piekłem. Jest nim poświęcenie ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi, które w najbliższych dniach i miesiącach w różnych wymiarach naszego życia będziemy chcieli ponawiać. Na czym ono polega - najlepiej  zrozumiemy, patrząc na przykład tych, którzy „wszystko postawili na Maryję”. Przywołajmy tylko niektórych spośród nich.
Bł. Jan Paweł II, który tak bardzo jest związany z tajemnicą fatimską, w swoim biskupim, a potem papieskim herbie umieścił złoty krzyż, literę M po prawej stronie u dołu i zawołanie: Totus Tuus. W tym zawołaniu wyraził podstawową zasadę swego życia: „Cały jestem Twój i wszystko, co moje, Twoim jest. Odnajduję Cię we wszelkim moim dobru. Daj mi Twe serce o Maryjo”. To całkowite zawierzenie i oddanie Maryi zaowocowało nie tylko świętością życia, licznymi dziełami apostolskimi czy przeprowadzeniem Kościoła w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa, ale również cudownym ocaleniem życia. Sam mówił o pamiętnym dniu zamachu z 13 maja 1981 r.: „macierzyńska dłoń kierowała biegiem kuli i Papież (...) w agonii (...) zatrzymał się na progu śmierci”.
Nie byłoby jednak na Stolicy Piotrowej Papieża Polaka, jak mówił sam bł. Jan Paweł II, gdyby nie było wiary Sługi Bożego Stefana Kard. Wyszyńskiego, jego heroicznej miłości i zawierzenia bez reszty Matce Kościoła; gdyby nie było Jasnej Góry i tego okresu dziejów Kościoła w Ojczyźnie naszej, związanego z prymasowskim posługiwaniem Prymasa Tysiąclecia. Jednym z ważniejszych wydarzeń tego posługiwania były Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, uroczyście wypowiedziane 26 sierpnia 1956 r. na Jasnej Górze przy udziale około miliona wiernych. Sługa Boży Stefan Kard. Wyszyński dobrze rozumiał, że zawierzenie Matce Bożej rodzi zobowiązania wiary u tych, którzy się Matce Bożej oddają. Dlatego oddanie się Jej Niepokalanemu Sercu to decyzja pójścia drogą wiary i posłuszeństwa Bożemu Słowu. Wyrazem tego są Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego.
Natchnieniem dla tego Maryjnego programu dla Kościoła w Polsce stały się dla Prymasa Tysiąclecia słowa jego poprzednika Sługi Bożego Augusta Kard. Hlonda wypowiedziane na łożu śmierci: „Odwagi! Nie rozpaczajcie, nie upadajcie na duchu! Walczcie pod opieką Matki Najświętszej. Zwycięstwo, gdy przyjdzie, będzie to zwycięstwo Najświętszej Maryi Panny”. Jakże prorocze okazały się te słowa dla minionego okresu i pozostają światłem na przyszłość.

III.  Nasze drogi zawierzenia

Jako Kościół Częstochowski chcemy i my iść dalej drogami wiary tych, którzy wszystko postawili na Maryję. Dlatego ogłaszam nadchodzący rok szkolny 2013/2014 Rokiem Zawierzenia. Będziemy od Maryi uczyć się dojrzałej wiary i tę głęboką wiarę naśladować. Maryja najbardziej z ludzi doświadczyła trudu serca związanego z próbą wiary. Wierzyła w sposób heroiczny. W sytuacjach po ludzku beznadziejnych wierzyła nadziei wbrew ludzkiej nadziei i dlatego jest najlepszą Nauczycielką oraz Przewodniczką na drodze wiary prowadzącej pod krzyż Jej Syna, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
Sposobnością dla nauki wiary będzie katecheza szkolna i parafialna, także parafialna katecheza dorosłych, o którą proszę. Ufam również, że nie zabraknie kolejnych inicjatyw ewangelizacyjnych oraz nowych dróg duszpasterstwa parafialnego i ponadparafialnego. Niech nie zabraknie jednocześnie tradycyjnych i wypróbowanych form pobożności  maryjnej, a przede wszystkim życia sakramentalnego. Już dzisiaj proszę o uczestnictwo w październikowych nabożeństwach różańcowych i codzienną modlitwę rodzinną. W miesiącu wrześniu zaś zapraszam wszystkich chorych do udziału w dekanalnych pielgrzymkach, tym razem do wyznaczonych sanktuariów Roku Wiary.
Ponadto serdecznie zapraszam przedstawicieli wszystkich parafii naszej archidiecezji do udziału we Mszy św., którą będę sprawował na Szczycie Jasnogórskim 8 września br. o godz. 1100. Przeżywając Rok poświęcony słudze Bożemu Augustowi Kard. Hlondowi, prymasowi Polski, w 67. rocznicę aktu poświęcenia Polski Niepokalanemu Sercu Maryi zjednoczmy się w ufnej modlitwie.
Proszę, by w Dniu Maryjnym Roku Wiary, tj. 13 października br., w jedności z Ojcem Świętym we wszystkich sanktuariach maryjnych i sanktuariach Roku Wiary oraz tam, gdzie to możliwe, odprawiono Nabożeństwo Fatimskie, zakończone aktem poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi.
W roku naszego zawierzenia chcemy również odnowić ideę parafialnych ksiąg zawierzenia. Nowe takie księgi zostaną wręczone przedstawicielom Parafialnych Rad Duszpasterskich podczas zakończenia Roku Wiary w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata w Bazylice Archikatedralnej. Przywiezione do parafii staną się, począwszy od rekolekcji adwentowych, pisemnym świadectwem naszego oddania. W księgach tych będą mogły wpisać swoje zawierzenie Matce Bożej wspólnoty parafialne, rodziny i pojedyncze osoby. Nasze oddanie Maryi złożymy na Jasnogórskim Ołtarzu Narodu, przed obliczem Matki Bożej Częstochowskiej, podczas czuwania 11 kwietnia 2014 r., jako wyraz duchowego przygotowania do kanonizacji bł. Jana Pawła II.
Oddaję Was wszystkich w opiekę Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej i proszę o modlitwę w intencji mojej posługi.

Z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

(-) + Wacław Depo
Arcybiskup Metropolita Częstochowski