Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka !

W trzecią Niedzielę Adwentu, zwaną Niedzielą Radości, zwracam się do Was – Drodzy wierni Archidiecezji Częstochowskiej ze słowem pokrzepienia oraz wezwania do ufności i modlitwy. Źródłem naszej nadziei, a nawet radości nie są ludzkie przedsięwzięcia i obietnice wyjścia z kryzysu, w jakim znalazła się ludzkość, ale pewność naszej wiary, że Pan jest wśród nas. Dlatego wskazując na Eucharystię pragnę jeszcze raz z całą stanowczością powiedzieć za św. Janem Pawłem II, że zbawić nas może tylko Osoba Jezusa Chrystusa, w Jego rękach są losy nasze i całego świata. Proszę zatem, abyście przez adwentowe nawrócenie, sakrament pokuty i adorację jeszcze intensywniej przeżywali tę wielką tajemnicę wiary, jaką jest żywa i zbawienna dla nas obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.

Niech w adwentowej przemianie pomoże nam Maryja – Niewiasta Eucharystii, do której zwracajmy się każdego dnia w rodzinnej modlitwie różańcowej.   Naśladujmy cnoty Maryi i poświęcajmy się Jej Niepokalanemu Sercu. Przekonani jesteśmy, że tylko Matka Boża Niepokalana Dziewica może nam
u Swego Syna wyprosić wszelkie łaski ocalenia dla naszej Ojczyzny. Dlatego wierzymy tak, jak Ona, że dla Boga wszystko jest możliwe. Wyrazem wiary Maryi jest Jej pójście do krewnej św. Elżbiety, a owocem ich spotkania uwielbienie Boga, który pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (por. Łk 1,39–56).

W ewangelicznej scenie nawiedzenia, którą rozważamy w czwartą Niedzielę Adwentu, znajdujemy biblijny wzór dla wizyty duszpasterskiej, w tradycji polskiej zwanej kolędą. Nie jest to tylko pobożny zwyczaj, ale obowiązek wynikający z prawa kościelnego, które stanowi, że proboszcz powinien „nawiedzać rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza w niepokojach i smutku, oraz umacniając ich w Panu” (kan. 529 § 1). W obecnej jednak sytuacji epidemicznej oraz zmieniających się przepisów sanitarnych w planowaniu i realizacji wizyty duszpasterskiej należy kierować się miłością i roztropnością duszpasterską, poczuciem odpowiedzialności za innych i siebie, różną wrażliwością i stanem zdrowia wiernych oraz księży.

W związku z tym wizyta duszpasterska w tradycyjnej formie „od drzwi do drzwi” nie jest wskazana. Możliwa jest jednak wizyta duszpasterska u tych, którzy wcześniej sami wyraźnie o to poproszą. Realizację wizyty duszpasterskiej można również przełożyć na inny stosowny czas w ciągu roku, gdy warunki epidemiczne będą na to pozwalać. W przypadku, gdy wizyta duszpasterska zostanie odłożona na późniejszy stosowny czas, nie wykluczone jest, by księża proboszczowie zapraszali wiernych z poszczególnych ulic czy rejonów parafii na wspólną modlitwę za rodziny do kościołów parafialnych. Wszystkie jednak działania muszą uwzględniać zasadę dobrowolności, bieżące restrykcje sanitarne, sytuację i specyfikę parafii oraz budynku kościoła, a także oczekiwania wiernych.

Drodzy Bracia i Siostry przez to pasterskie słowo, pragnę i ja – naśladując przykład św. Jana Pawła II – duchowo zapukać do drzwi Waszych domów i z Wami wszystkimi się spotkać oraz serdecznie pozdrowić (por. Jan Paweł II, List do rodzin, 1).

Z serca błogosławię:
W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen!

(-) + Wacław DEPO
Arcybiskup Metropolita Częstochowski