„Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, iż Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST. Uczestniczy w szczęściu serc czystych, które kochają Go w wierze, zanim ujrzą Go w chwale. Przez nią Duch łączy się z naszym duchem, by świadczyć, że jesteśmy dziećmi Bożymi; daje świadectwo Jedynemu Synowi, w którym zostaliśmy przybrani za synów i przez którego uwielbiamy Ojca. Uwielbienie zespala inne formy modlitwy i zanosi je do Tego, który jest ich źródłem i celem […]". (KKK 2639)

Uwielbienie przez nasze słowa, pieśni i gesty modli­tewne to wyrażenie zachwytu, podziwu i szacunku wobec Boga. Bóg jest wyjątkowy, więc chcemy Mu o tym mówić. Jest wielki i wspaniały, więc chcemy Mu to wyśpiewać. Możemy to porównać do kom­plementów, które mówimy osobom, które kochamy i podziwiamy. Wielbiąc Pana w modlitwie osobistej lub wspólnotowej, wyrażamy naszą miłość i oddanie. Realizujemy nasze powołanie, kształtując codzienność i przeżywając każdy dzień tak, by Bóg był uwielbiony i by objawiała się Jego chwała.